Laat ik maar direct kleur bekennen en mijn hand opsteken : ja, zondag is voor mij kerkdag en er moet echt wel heel veel gebeuren opdat het niet zo zou zijn.

Klinkt dit vreemd? Is dit “niet van deze tijd”? Dan zeg ik: vast wel. Ik ben niet blind voor wat er de laatste decennia is gebeurd op het vlak van globale godsdienstbeleving. Maar hou ik dan zomaar vast aan een oude traditie? Wil ik per sé de laatste zijn die een zinkend schip verlaat? Dan antwoord ik met overtuiging: neen.

Waarom kerk?

Waarom zou ik naar een kerk gaan? Waarom zou ik een hele voormiddag van mijn zeer vol tijdschema hieraan spenderen? Wat zoek ik dan? Wel, om te beginnen ontmoet ik er mensen die ik graag zie. Er wordt gezongen en ik heb geleerd dat fijn te vinden en in zekere zin nodig te hebben. Er wordt uit de bijbel gelezen en in dat boek heb ik lang geleden Jezus ontdekt en wil ik blijvend over die Jezus horen en leren.

Waarom Jezus?

Maar wat is van die Jezus, die zo’n 2000 jaar geleden leefde, dan nog zo relevant voor mij vandaag? Dat is een lang verhaal, maar laat ik misschien verwijzen naar een wat ongewone uitspraak van Jezus : gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel. Ben ik dan ziek, of was ik het op een bepaald moment? Ik denk het wel in het licht van wat Jezus bedoelde.

Door de bijbel te lezen en de uitspraken van Jezus te horen, werd ik uitgedaagd om vragen te beantwoorden als : wie is God eigenlijk? Is hij meer dan een goede sinterklaas? En wie ben ik en hoe ziet God mij? Ik dacht het redelijk te doen naar mijn standaarden. Niet echter in het licht van “Heb God lief boven al en je naaste als jezelf”. Ik ontdekte dat er een behoorlijke kloof was tussen mij en hem en dat ik daar de oorzaak van was. Dus ja, ik was ‘ziek’ en inderdaad, ik had een ‘dokter’ nodig.

Maar Jezus is niet alleen gekomen om me die waarheid onder de neus te duwen, echter ook voor het volgende : ik ben immers niet gekomen om over de wereld te oordelen, maar om de wereld te redden. En vermoedelijk niet meer dan enkele dagen later stierf Jezus aan een kruis en drie dagen later stond hij op uit de dood. Wel een heel bijzondere weg om te redden en om mijn dokter te worden. Mijn uitdaging was toen : geloof ik de ‘diagnose’ en het medicijn voor een ‘ziek hart’. Jezus had immers gezegd “wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft”.

Waarom kerk?

Wacht even, had je die vraag al niet gesteld? Ja hoor, maar ik wou eerst een essentiële stop maken bij Jezus.

Wel, die mensen die ik graag zie op zondag, dat zijn mensen die, wat hun eigen hart betreft, tot dezelfde conclusie zijn gekomen als ik. We beseffen allemaal dat het God is die ons de ‘genezing’ aanbiedt, niet één keer maar voortdurend. Dat kan je genade noemen. We willen daarom leren als een goed functionerend lichaam te zijn (een bijbels beeld voor de kerk) waarbij we beseffen elkaars aanmoediging nodig te hebben.

Gebed:

Here God, ik ben dankbaar dat u niet alleen maar een oordeel uitspreekt over onvolmaakte mensen. Dank u dat u zorgde voor een brug over de kloof en dat er bij u vergeving is en hoop. Ik ben blij een stukje van uw kerk te mogen zijn. Leer mij om daar ondersteunend in te functioneren. Help ons als kerk om levende ambassadeurs te zijn van het evangelie, dat ‘goede nieuws’ van Jezus.